informacje dla Autorów
Redakcja zastrzega sobie prawo wprowadzania zmian oraz odesłania autorom tekstów, w przypadku nieprzestrzegania poniższych ustaleń.
1. Norma tekstu.
Artykuły należy dostarczać w wersji elektronicznej (CD, DVD, ewentualnie przesyłka mailem ale wtedy z wyłączeniem ilustracji). Wszystkie elementy powinny być umieszczone w osobnych plikach:
- tekst z przypisami (patrz pkt. 3) i naniesionymi odsyłaczami do ilustracji w zapisie: (il. 5),
- streszczenie w języku angielskim (ca 05,-1 str. maszynopisu),
- ilustracje w wersji digitalnej (zapis minimum 300 dpi w formacie TIFF lub JPG, przy podstawie co najmniej 10 cm),
- podpisy pod ilustracje zawierające pełną informację o dziele ukazanym na ilustracji, autorze zdjęcia i miejscu przechowania negatywu w przypadku zbiorów publicznych, ew. źródła reprodukcji w przypadku skanów z ilustracji w książkach lub czasopismach.
Znormalizowana strona maszynopisu (wydruku komputerowego) mieści 1800 znaków ze spacjami. Wielkość tekstu i ilość ilustracji wymaga indywidualnego uzgodnienia z redakcją.
2. Niektóre zasady redakcji tekstu.
Należy stosować powszechnie przyjęte skróty, takie jak: r., w., m.in., itp., itd., stosować pełny zapis słowny dla: szesnastowieczny, lata pięćdziesiąte itp. liczebniki w zapisie cyfry arabskiej z kropką tylko w zapisie datowania: 1. połowa XIX w. , 2. ćwierć XVIII w., ale zapis wojen cyfrą rzymską (II wojna światowa). Kursywę należy stosować dla powszechnie stosowanych zwrotów obcojęzycznych oraz w tytułach dzieł malarskich, filmowych, rzeźbiarskich, wystaw itp. W cudzysłowach należy umieszczać cytaty a także nazwy: kin, teatrów, statków, wystaw artystycznych (z wyjątkiem tytułów wystaw, takich jak np. Romantyzm i romantyczność). Numeracja przypisów PRZED kropką kończącą zdanie.
3. Przypisy i zapis bibliograficzny
Przypisy, zarówno bibliograficzne jak i objaśniające, rozpoczynać należy dużą literą, a kończyć zawsze kropką. Rozdzielenie wielu pozycji w ramach jednego przypisu średnikiem.
Książki: autor (imię i nazwisko), po przecinku tytuł kursywą, jeśli wydawnictw zbiorowe to redaktor (zapis w języku książki czyli np.: ed., hrsg. lub red., a po nim imię i nazwisko w mianowniku), miejsce i rok wydania, cytowane strony lub ilustracje, np.: tomy lub części zapisane w języku oryginału (np. Bd. lub vol.), np.: Jan Wójcicki, Wolne Miasto Gdańsk, Warszawa 1976, s. 63.
Artykuły w pracach zbiorowych: autor (zapis j.w.), po przecinku tytuł kursywą, przecinek, w kwadratowym nawiasie litera w i dwukropek, tytuł publikacji kursywą, następnie redaktor, miejsce, data wydania i cytowane strony lub ilustracje, np.: Michał Haisig, Gdańsk w monetach, medalach i pieczęciach, [w:] Gdańsk, jego dzieje i kultura, red. Franciszek Mamuszka, Warszawa 1969, s. 466.
Czasopisma: autor (zapis j.w.), po przecinku tytuł kursywą, po przecinku w cudzysłowie nazwa czasopisma, i rozdzielone przecinkami: numer rocznika, rok, numer tomu (jeśli 2 różny od numeru rocznika), numer, cytowane strony lub ilustracje. tomy, zeszyty itp. zapisane w języku oryginału, np.: Tadeusz Tomasz Głuszko, Dziurawa granica, „30dni”, 2001, nr 7/8, s. 49.
Powtórzenia cytowanych dzieł:
Przy powtarzaniu cytowanego dzieła po nazwisku autora stawiamy przecinek, po nim kursywą pierwsze dwa znaczące słowa tytułu z trzykropkiem, po przecinku numer strony, np.: Haisig, Gdańsk w monetach, s. 80.
Przy cytowaniu tego samego dzieła, co w poprzednim przypisie piszemy: Ibidem, s. 59.
Przy wymienianiu tego samego autora w jednym przypisie stosujemy zapis idem (dla mężczyzny) lub eadem (dla kobiety).
Przypisy źródłowe: nazwa archiwum lub biblioteki, nazwa zespołu archiwalnego, sygnatura jednostki archiwalnej, tytuł źródła, numer strony (karty), ewentualnie przy karcie recto (skrót r.) i verso (skrót v.), np.: Archiwum Państwowe w Gdańsku, Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku, sygn. akt 15/2759, Langgasse 57/58.
3. Materiał ilustracyjny
Do autora należy uzyskanie zgody na publikację, „Porta Aurea” , podobnie jak inne polskie czasopisma naukowe, nie może pokrywać roszczeń z tytułu praw autorskich i praw do reprodukcji ze względu na bardzo ograniczony budżet.