Prof. zw. dr hab. Marian Mroczko - pożegnanie

Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość

o śmierci

Profesora Mariana Mroczki

wieloletniego wykładowcy, prodziekana Wydziału Humanistycznego UG,

dyrektora Instytutu Historii UG,

znawcy historii Polski i powszechnej XIX i XX w.,

dobrego Człowieka, którego zawsze nam będzie brakować.

Cześć Jego pamięci!

Dziekan Wydziału Historycznego

Dyrektor Instytutu Historii

Pogrzeb odbędzie się na cmentarzu Garnizonowym przy ul. gen, Antoniego Giełguda w Gdańsku 

5 maja 2017 r. (piątek) o godz. 12:30.

Wspomnienie

             Prof. zw. dr hab. Marian Mroczko urodził się 22 grudnia 1938 r. w Boryni, w województwie lwowskim. Naukę rozpoczął w 1945 r. w jednoklasowej szkole wiejskiej w Brzegach koło Krzyża Wielkopolskiego, już w nowej „zachodniej” rzeczywistości. W 1956 r. zdał maturę w Liceum w Krzyżu, po czym przez rok pracował jako nauczyciel w Trzciance. W 1957 r. rozpoczął dalszą naukę w Studium Nauczycielskim w Poznaniu, którą kontynuował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Studia ukończył w 1963 r. Promotorem Jego pracy magisterskiej, poświęconej działalności obozu ugody z caratem w latach 1882-1906, był prof. Adam Dygdała. Po zakończeniu studiów powrócił do oświaty. Przez dłuższy okres był dyrektorem dużego zespołu szkół technicznych w Pucku. Nie zaniechał przy tym dalszego kształcenia, uczęszczając na seminarium doktorskie prowadzone przez profesora Romana Wapińskiego. W grudniu 1972 r. obronił pracę doktorską pt. Geneza i oblicze ideowo-polityczne Związku Obrony Kresów Zachodnich. W 1974 r. został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Historii UG. W 1981 r. na podstawie książki Problemy kształtowania myśli zachodniej w Drugiej Rzeczypospolitej Rada Wydziału Humanistycznego UG nadała Marianowi Mroczce stopień doktora habilitowanego. Rok później został powołany na stanowisko docenta. W 1991 r. uzyskał awans na stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Gdańskim. Cztery lata później decyzją Prezydenta RP, w oparciu o książkę Ziemie dzielnicy pruskiej w polskich koncepcjach i działalności politycznej 1864-1939, otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Wśród kolejnych znaczących Jego osiągnięć były biografie polityczne Stanisława Kozickiego (1999) i Eugeniusza Romera (2008). W Jego opracowaniu ukazał się również Pamiętnik Stanisława Kozickiego (2009). Karierę naukową łączył z pełnieniem funkcji kierowniczych w strukturach uczelni. W latach 1984-1990 przez dwie kadencje był prodziekanem Wydziału Humanistycznego UG, zaś w latach 1993-1996 dyrektorem Instytutu Historii UG. W latach 1997-2004 kierował Zakładem Historii Najnowszej Polski. Od 2004 r. był profesorem zwyczajnym w Akademii Pomorskiej w Słupsku, gdzie od 2005 r. kierował Zakładem Historii Najnowszej Powszechnej. Zmarł 30 kwietnia 2017 r. Był ciepłym, dobrym Człowiekiem, którego zawsze nam będzie brakować.

                                                                                                                                                                           Prof. dr hab. Eugeniusz Koko